Śliwa Węgierka Dąbrowicka w doniczce (C2)

Śliwa Węgierka Dąbrowicka w doniczce

Węgierka Dąbrowicka to średniowczesna, polska odmiana śliwy, wyselekcjonowana w 1962 roku w ISiK w Skierniewicach przez A. Jackiewiczową jako siewka Węgierki Zwykłej. 

Charakterystyka

Węgierka Dąbrowicka jest wysoce atrakcyjną i powszechnie docenianą śliwą, rekomendowaną do wszystkich typów sadów, zarówno amatorskich jak i profesjonalnych. Odmiana doskonale sprawdza się w uprawach towarowych, przydomowych ogrodach i działkach, a hodowana w doniczce stanowi piękną dekorację tarasów i balkonów. 

Drzewo rośnie umiarkowanie silnie, tworząc średnio zagęszczoną, kulistą koronę i osiąga docelową wysokość jedynie 1 m. W kwietniu odmiana wydaje na świat dużych rozmiarów, białe pąki zebrane w kwiatostany o subtelnym, przyjemnym zapachu. Ze względu na wczesną porę kwitnienia zdarza się, że jej delikatne pąki ulegają przemarzaniu, ale sama śliwa wykazuje stosunkowo wysoką mrozoodporność (wyższą niż Węgierka Zwykła). Odmiana Dąbrowicka ujawnia ponadto niską wrażliwość na szarkę śliw i pozostaje umiarkowanie podatna na większość pozostałych chorób.

Owoce

Węgierka Dąbrowicka zwykle już w drugim roku po posadzeniu wydaje na świat pierwsze wysokiej jakości plony. Od tej pory drzewo obficie i corocznie (pod warunkiem zastosowania właściwego stanowiska) z niewielką tendencją do plonowania przemiennego rodzi średniej wielkości śliwki o pojedynczej masie w przedziale 30-35 g (w celu uzyskania większej objętości owoców należy regularnie przerzedzać zawiązki). Plony Dąbrowickiej przybierają kulisto-owalne kształty i pokrywają się ciemnogranatową, grubą skórką, obmytą wyraźnie niebieskim nalotem. Skryty pod nią stosunkowo zwarty miąższ z łatwością odchodzi od średniej wielkości pestki i charakteryzuje się żółto-miodową barwą oraz słodko-kwaskowatym, aromatycznym smakiem.

Owoce Węgierki Dąbrowickiej stanowią cenny surowiec towarowy, wykorzystywany powszechnie w sektorze przetwórczym. Wysokiej jakości, deserowe owoce znajdują zastosowanie między innymi w produkcji kompotów, dżemów, konfitur, marmolad i susz, a także jako dodatek do rozmaitych ciast, deserów i potraw. Nadają się również do konsumpcji bezpośredniej i mogą być spożywane w formie suszonej (wyraźnie zwiększają wtedy zawartość błonnika). 

Wyłączając walory smakowe śliwki stanowią bogate źródło licznych składników odżywczych oraz mineralnych, wywierających dobroczynny wpływ na funkcjonowanie ludzkiego organizmu, między innymi pektyn, polifenoli, wapnia, potasu, fosforu, magnezu i żelaza oraz witamin: A, C, E, B6, i K. Substancje te spowalniają proces starzenia, wzmagają apetyt, poprawiają pracę układu trawiennego, zapobiegają zaparciom, wykazują działania antyoksydacyjne i zmniejszają ryzyko zachorowalności na nowotwory (m. in. jelita grubego). Ich regularne spożycie rekomendowane jest w szczególności osobom borykającym się z dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi i nadciśnieniem, narażonym na osteoporozę oraz kobietom wchodzącym w okres menopauzy. 

Dojrzałość zbiorcza śliwek Dąbrowickiej wypada zwykle w połowie sierpnia, ale precyzyjny termin zbioru uzależniony jest od indywidualnych warunków pogodowych, występujących w danym roku wegetacyjnym oraz jakości stanowiska zastosowanego pod uprawę drzewa. Śliwki nie wykazują jednak tendencji do opadania i dojrzewają równomiernie, a pozostawione na drzewie dłużej niż jest to konieczne, wzmagają walory smakowe i tracą naturalną gorycz. Standardowy dopuszczalny okres przechowywania owoców w lodówce wynosi 10-14 dni, ale śliwki dojrzewające w temperaturze pokojowej, a następnie przechowywane w warunkach chłodniczych nie tracą właściwości odżywczych przez okres 3 tygodni, z kolei mrożone mogą być magazynowane kilka-kilkanaście miesięcy. 

Zapylacze 

Fryga, Cacańska Rana, Earliblue,Empress, Amers, Bluefree, Herman, Ruth Gerstetter, Renkloda Ulena, Cacanska Lepotica (oraz inne odmiany śliw kwitnące w tym samym okresie)

Uprawa i pielęgnacja 

Hodowla Węgierki Dąbrowickiej nie należy do wymagających i w głównej mierze ogranicza się do przygotowania właściwego stanowiska i regularnego wdrażania podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych związanych z uprawą większości drzew owocowych. 

Odmiana może być sadzona w dowolnych rejonach naszego kraju, ale preferuje możliwie osłonięte od wiatru, nasłonecznione stanowiska oraz żyzne, przepuszczalne gleby o umiarkowanym poziomie wilgotności. Drzewo z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjmie się również na podłożach o niższej jakości niż wspomniana, ale tzw. “słabe” stanowiska mogą przekładać się na obniżenie obfitości owocowania, drobnienie owoców i wzmożenie tendencji Dąbrowickiej do przedwczesnego opadania śliwek. 

Jednym z głównych walorów Węgierki Dąbrowickiej jest niska podatność na mróz i stosunkowo silna lub umiarkowana odporność na większość chorób, ale właściwym posunięciem będzie profilaktyczne zabezpieczenie drzewa przed szkodliwym działaniem chłodu zarówno w okresie wiosennych przymrozków jak i jesienią przed wystąpieniem przymrozków. W tym celu okrywamy śliwę agrotkaniną, matą trzcinową, kopcem z torfu i kory lub papierem falistym, który zapobiegnie jednocześnie rozwojowi tzw. szarki (ospowatości śliw)W przypadku uprawy poza-doniczkowej przed umiejscowieniem sadzonki w ziemi glebę należy przekopać i wnikliwie odchwaścić, a w razie potrzeby także odpowiednio użyźnić. Nie bez znaczenia pozostaje ponadto kwestia objętości dołka przygotowanego pod uprawę śliwy; należy zadbać, aby jego rozmiary nie utrudniały rozwoju młodym korzeniom drzewa (dołek nie powinien być zbyt mały ani zbyt duży). 

Rozstawa sadzenia w sadzie (dobra gleba): 3,5 m x 4,5 m =ok. 633 szt./ha.

Rozstawa sadzenia w sadzie (słaba gleba): 3 m x 4 m = ok. 833 szt./ha. 

Zaraz po dokonaniu sadzenia (jesienią lub wiosną w przypadku uprawy poza-doniczkowej lub o dowolnej porze roku w przypadku hodowli doniczkowej) obficie podlewamy młode drzewo, możliwie wykorzystując zmagazynowaną (np. w beczce) wodę deszczową. Proces nawadniania można ułatwić wykopując wokół sadzonki misę, zapobiegającą wylewaniu się cieczy na boki. Pamiętajmy, że śliwy umiejscowione w ziemi wiosną wymagają bardziej szczodrego podlewania niż te posadzone na przełomie września i października.   

Najistotniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym w uprawie Węgierki Dąbrowickiej pozostaje regularne przycinanie. W okresie pierwszej wiosny od posadzenia (niezależnie od jego terminu) w razie braku rozgałęzień obcinamy przewodnik na wysokości 80 cm nad glebą, z kolei w przypadku obecności gałęzi obcinamy je o połowę, a przewodnik skracamy 30 cm nad najwyżej osadzonym pędem.  

W kolejnych latach przeprowadzamy cięcie formujące koronę, którego precyzyjny przebieg uzależniony jest od formy pokroju, jaką docelowo zamierzamy uzyskać (najbardziej polecanymi typami są tzw. wrzecionowy oraz szpalerowy ze względu na wysoki stopień prześwietlenia i niewielką rozpiętość). Po ukształtowaniu korony dokonujemy już jedynie cięć sanitarnych, usuwając wszystkie uszkodzone, porażone chorobami i rosnące nieprawidłowo pędy.  

Pamiętajmy, że zabieg cięcia przeprowadzamy wyłącznie w ciepłe, bezdeszczowe dni po upływie okresu przymrozków, a powstałe w jego wyniku rany każdorazowo zabezpieczamy z pomocą maści ogrodniczej (zapobiegniemy w ten sposób rozwojowi licznych chorób).  

Zastosowanie

Węgierka Dąbrowicka należy do grupy odmian deserowych, a jej owoce wykorzystywane są w produkcji kompotów, przecierów, dżemów, konfitur i susz, a także jako dodatek do ciast, deserów i potraw. Mogą być również spożywane na surowo, a sama odmiana ze względu na atrakcyjne właściwości agrotechniczne wysoce rekomendowana jest zarówno celom amatorskim jak i towarowym. 

Odmiana: średniowczesna

Dojrzałość zbiorcza: połowa sierpnia

Dojrzałość konsumpcyjna:  zaraz po dokonaniu zbioru

Pochodzenie: USA

Nazwa łacińska: Prunus domestica Węgierka Dąbrowicka