Półkarłowa Śliwa Królowa Wiktoria
Królowa Wiktoria to średniowczesna, stosunkowo stara odmiana śliwy o deserowym zastosowaniu, dedykowana w szczególności uprawom amatorskim. Ze względu na niskie wymagania uprawowe, wysoką mrozoodporność i charakterystyczny wygląd drzewo do dziś cieszy się popularnością w licznych rejonach świata.
Charakterystyka
Królowa Wiktoria, znana od 1840 roku należy do grupy odmian deserowych i współcześnie powszechnie uprawiana jest w Europie, Ameryce i Anglii. Drzewo rośnie słabo lub umiarkowanie silnie, tworząc nieregularną, średnio zagęszczoną koronę o kulistym kształcie i rozłożystych konarach oraz przewieszających się pędach. Odmiana ujawnia średnią lub wysoką mrozoodporność (w zależności od stanowiska) i umiarkowaną wrażliwość na większość chorób, ale pozostaje samopylna i stanowi doskonały zapylacz dla innych śliw. Drzewo polecane jest głównie celom amatorskim, jednak spotykane jest również w uprawach typowo towarowych.
Owoce
Odmiana zwykle wchodzi w okres owocowania już w drugim roku od posadzenia, obficie i umiarkowanie regularnie wydając od tego momentu wysokiej jakości, dużych rozmiarów owoce, których waga zamyka się w przedziale 40-50 g (ich docelowy rozmiar silnie uzależniony jest od zabiegu przerzedzania zawiązków). Śliwki Królowej Wiktorii przybierają owalno-jajowate, subtelnie spłaszczone, bliskie węgierkom kształty i pokrywają się charakterystyczną, różowo-fioletową lub różowo-czerwoną skórką, obmytą wyraźnie niebieskim nalotem. Skryty pod nią miąższ z łatwością odchodzi od szerokiej, żebrowanej pestki i cechuje się jasnożółtą barwą, średnio zwięzłą konsystencją oraz słodko-kwaskowatym smakiem.
Śliwki nie nadają się do długiego przechowywania i wykorzystywane są przede wszystkim do produkcji soków, kompotów, konfitur, dżemów, marmolad i nalewek, a także jako dodatek do rozmaitych potraw, ciast i deserów. Nadają się również do bezpośredniej konsumpcji i mogą być spożywane w formie suszonej. Wyłączając walory smakowe szczycą się wysoką zawartością licznych składników odżywczych i mineralnych, wywierających pozytywny wpływ na funkcjonowanie ludzkiego organizmu, między innymi: wapń, potas, fosfor, magnez, witaminy (A, C, E, B), pektyny i polifenole. Substancje te wykazują działanie antyoksydacyjne i antynowotworowe, wpływają pozytywnie na rozluźnienie mięśni macicy, poprawiają pracę układu trawiennego, obniżają “zły” cholesterol, hamują procesy starzenia i wzmagają apetyt. Ich regularne spożycie rekomendowane jest w szczególności osobom borykającym się z nadciśnieniem, zbyt wysokim cholesterolem, reumatyzmem i dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi, a także kobietom w ciąży.
Dojrzałość zbiorcza owoców Królowej Wiktorii oraz ich jakość uzależnione są od indywidualnych warunków pogodowych, panujących w danym roku wegetacyjnym oraz stanowiska zastosowanego pod uprawę drzewa (owoce osiągają lepszy smak w ciepłe, słoneczne lata niż w porównaniu do lat chłodnych i deszczowych). Termin zbioru wypada jednak zwykle na przełomie końca sierpnia i początku września (jeśli owoce zrywane są w okresie deszczowym koniecznym jest szybkie dokonanie zbioru, ponieważ śliwki ulegają gniciu i miękną pod wpływem wilgoci). Pamiętajmy ponadto, że dojrzewanie plonów K. Wiktorii odbywa się często w sposób nierównomierny, dlatego zdarza się, że zbiór należy przeprowadzić dwukrotnie.
Zapylacze
Królowa Wiktoria pozostaje samopylna i nie wymaga w swoim towarzystwie obecności zapylaczy.
Uprawa i pielęgnacja
Odmiana preferuje nasłonecznione, możliwie osłonięte od wiatru stanowiska oraz żyzne, zasobne ziemie, ale przyjmie się również w niższej jakości podłożach. Istotnym jest jednak zachowanie umiarkowanego poziomu wilgotności gleby (nie może być zbyt sucha ani zbyt mokra) i zapewnienie jej obojętnego (lub zbliżonego do obojętnego) odczynu kwasowości.
Królowa Wiktoria ujawnia umiarkowaną podatność na choroby, dlatego w trakcie uprawy warto zapobiegać najgroźniejszej z nich, tzw. szarce (ospowatości) śliw (Plum pox virus). W tym celu wiosną lub zaraz po zauważeniu szkodników należy zastosować właściwy preparat owadobójczy.
Śliwę sadzimy w okresie od wiosny do jesieni (od marca do października). W przypadku nasadzeń jesiennych koniecznym jest zabezpieczenie drzewa z użyciem papieru falistego, maty trzcinowej, agrotkaniny lub kopca z torfu i kory (zabieg warto powtórzyć również każdorazowo przed wejściem rośliny w okres kwitnienia). Nasadzenia wiosenne wymagają bardziej obfitego podlewania niż te, prowadzone w chłodniejszych porach, ale niezależnie od preferowanego terminu zaraz po umiejscowieniu sadzonki w glebie należy ją szczodrze podlać, wykorzystując około 10-30 l wody. Proceder można ułatwić wykopując wokół śliwy misę, zapobiegającą wylewaniu się cieczy na boki.
Rozstawa sadzenia w sadach (dobra gleba): 3 m x 4 m = ok. 833 szt./ha.
Rozstawa sadzenia w sadach (słaba gleba): 2,5 m x 4 m = ok. 1000 szt./ha.
Królowa Wiktoria podobnie jak większość drzew owocowych wymaga przycinania. Zabieg wykonywany po raz pierwszy przywraca śliwie utraconą wcześniej równowagę pomiędzy jej częścią nadziemną, a systemem korzeniowym i pomaga jej zaaklimatyzować się w nowym miejscu. W tym celu (każdorazowo wiosną) jeśli śliwa jest nierozgałęziona skracamy przewodnik na wysokości około 80 cm nad ziemią, z kolei w przypadku obecności pędów bocznych skracamy je o ⅓ ich długości (pod warunkiem, że mierzą one powyżej 30 cm). Usuwamy ponadto wszystkie gałęzie rosnące nieprawidłowo w stosunku do przewodnika (pod kątem ostrym lub poniżej 50 cm nad powierzchnią ziemi)W kolejnych latach przycinamy pędy w celu uformowania korony; właściwy przebieg zabiegu uzależniony jest od pokroju, jaki finalnie zamierzamy uzyskać, z kolei po jego ukształtowaniu regularnie dokonujemy już wyłącznie cięć prześwietlających i sanitarnych. Pamiętajmy, że cięcia przeprowadzamy jedynie w suche i słoneczne dni, a powstałe w ich wyniku rany zabezpieczamy z użyciem maści ogrodniczej lub farby emulsyjnej na bazie fungicydu w celu minimalizacji ryzyka rozwoju chorób.
Zastosowanie
Królowa Wiktoria należy do grupy deserowych, a jej owoce wykorzystywane są między innymi w produkcji kompotów, dżemów, marmolad i konfitur, a także jako dodatek do rozmaitych ciast, deserów i potraw. Nadają się również do bezpośredniej konsumpcji i zasuszenia, a sama odmiana znajduje zastosowanie zarówno w sadach towarowych jak i amatorskich.
Odmiana: średniowczesna
Dojrzałość zbiorcza: przełom końca sierpnia i początku września
Dojrzałość konsumpcyjna: zaraz po dokonaniu zbioru
Pochodzenie: Anglia
Nazwa łacińska: Prunus Domestica “Queen Victoria”
ang. Plum tree, Queen Victoria
czeski Švestka, královna Viktorie
irl. Crann pluma, Banríon Victoria
litewski Slyvų medis, karalienė Viktorija
łot. Plūmju koks, karaliene Viktorija
niem. Pflaumenbaum, Königin Victoria
norw. Plommetre, dronning Victoria
ros. Слива, королева Виктория
słow. Slivka, kráľovná Viktória
ukr. Слива, королева Вікторія