Grusza kolumnowa Saphira START PACK

Grusza kolumnowa Saphira

Saphira to atrakcyjna odmiana gruszy o pokroju kolumnowym, dedykowana w szczególności celom amatorskim. Drzewo ujawnia niską podatność chorobą, a jego plony znajdują powszechne zastosowanie w sektorze deserowo-przetwórczym. 

Charakterystyka

Drzewo w trakcie wzrostu zachowuje pokrój kolumnowy, tworząc długopędy skierowane równolegle w stosunku do przewodnika i osiąga docelową wysokość w granicach 2-3 m. W razie potrzeby wzrost odmiany z powodzeniem można jednak poddać regulacji bez obawy o degradację korony; przycinanie nie przekłada się na zmianę pokroju gruszy). Ze względu na charakterystyczną formę korony Saphiry jej uprawa nie wpływa ponadto na owocowanie i stopień zacienienia roślin znajdujących się w jej pobliżu, dlatego odmiana fantastycznie sprawdza się na niewielkich powierzchniach. 

Odmiana cechuje się atrakcyjnymi walorami estetycznymi (szczególnie w okresie kwitnienia), ujawnia umiarkowaną lub niską mrozoodporność i stosunkowo wysoką odporność chorobową, a jej hodowla nie wiąże się z obowiązkiem cięcia. Z tego powodu Saphira najchętniej wykorzystywana jest w przydomowych ogrodach i amatorskich sadach oraz na balkonach i tarasach. 

Owoce

Saphira wydaje na świat średniej wielkości owoce (50-100 cm), pokryte zieloną skórką, która wraz z przebiegiem dojrzewania przybiera żółtą barwę. Znajdujący się pod nią miąższ charakteryzuje z kolei wysoce deserowy, słodki smak o wyrazistym aromacie oraz soczysta konsystencja. 

Gruszki odmiany Saphira charakteryzuje wysoka zawartość licznych składników odżywczych i mineralnych (niejednokrotnie wyższa niż w stosunku do jabłek), w tym między innymi: błonnika, białka, kwasu foliowego, żelaza, fosforu, wapnia, jodu, boru oraz witamin (C, K, A i witamin z grupy B). Ich regularna konsumpcja przekłada się pozytywnie na funkcjonowanie układu trawiennego, zapobiega występowaniu zaparć i biegunek, obniża ciśnienie krwi, wzmaga krzepliwość krwi i wspomaga szybsze gojenie się ran oraz wzmacnia odporność. Z tego powodu włączenie gruszek do codziennego jadłospisu rekomendowane jest w szczególności osobom narażonym na nadciśnienie, udar i osteoporozę, borykającym się z dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi, przebywającym na diecie odchudzającej oraz kobietom w ciąży. 

Dojrzałość zbiorcza odmiany wypada zwykle na przełomie września i października, natomiast precyzyjny termin zbioru jej plonów uzależniony jest od licznych czynników zewnętrznych; jakości stanowiska pod uprawę gruszy, klimatu panujące w regionie hodowli oraz indywidualnych warunków pogodowych, odnotowywanych w danym roku wegetacyjnym. Po dokonaniu zbioru gruszki w chłodnym miejscu mogą być przechowywane przez okres kilku miesięcy (ok. stycznia). 

Zapylacze

Saphira należy do grupy odmian samopylnych i nie wymaga w swoim otoczeniu towarzystwa zapylaczy, ale ich potencjalna obecność wpływa korzystnie na zwiększenie objętości owocowania drzewa. Z tego powodu warto umieścić w jej pobliżu inne grusze, kwitnące w tym samym okresie, np. Decora. 

Uprawa i pielęgnacja

Saphira nie tylko nie sprawia trudności w uprawie, ale i należy do grupy najmniej wymagających odmian drzew owocowych dostępnych na rynku. Grusza pozostaje stosunkowo odporna na większość chorób, a jej hodowla zwykle nie wiąże się z koniecznością wdrażania chemicznych środków ochrony roślin. Drzewo pozostaje ponadto częściowo samopylne i nie wymaga przycinania, dlatego polecane jest w szczególności celom amatorskim.

Odmiana preferuje ciepłe i słoneczne, możliwie osłonięte od silnego wiatru stanowiska oraz żyzne gleby o umiarkowanym poziomie wilgotności (poziom wód gruntowych powinien oscylować w granicach 180-200 cm) oraz obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie kwasowości (ok. 5,6-7,0 pH). Saphira prawdopodobnie prawidłowo przyjmie się również w warunkach odbiegających jakością od wzorcowych, ale stanowisko, podobnie jak obecność zapylaczy, silnie przekłada się na objętość jej owocowania. 

Przed umieszczeniem sadzonki w glebie (zarówno w przypadku uprawy doniczkowej jak i poza-doniczkowej) pamiętajmy, aby przedtem właściwie przygotować glebę do tego celu: przekopać ją i odchwaścić, a w razie potrzeby także użyźnić ziemię z użyciem kompostu. Upewnijmy się także, że dołek przygotowany pod uprawę mierzy około 35 cm zarówno pod względem jego głębokości jak i średnicy (w przeciwnym wypadku korzenie młodej gruszy mogą ulec zawinięciu, co z kolei negatywnie przełoży się na ogólny rozwój sadzonki).

W przypadku uprawy poza-doniczkowej drzewo należy sadzić wiosną (od marca) lub jesienią (do listopada), przy czym nasadzenia na przełomie września i października mogą spowodować przemarznięcie młodej gruszy. Z tego powodu koniecznym jest zabezpieczenie sadzonki przed chłodem; w tym celu okrywamy drzewo z pomocą papieru falistego, maty trzcinowej lub białej agrotkaniny (zabieg warto przeprowadzać corocznie w okresie zimy oraz w czasie wiosennych przymrozków). Inaczej postępujemy prowadząc hodowlę doniczkową: sadzenie możemy przeprowadzić w dowolnym momencie roku wegetacyjnego (jeśli grusza pozostaje narażona na chłód doniczkę wraz z zawartością należy przenieść np. do piwnicy lub garażu). Niezależnie jednak terminu i formy nasadzenia zaraz po jego dokonaniu obficie podlewamy sadzonkę wykorzystując w tym celu zmagazynowaną wcześniej wodę deszczową. Nawadnianie w kontrolowanym stopniu kontynuujemy następnie przez cały okres wiosenno-letni (w przypadku uprawy poza-doniczkowej proces można ułatwić, wykopując wokół pnia gruszy misę, zapobiegającą wylewaniu się cieczy na boki). 

Sugerowana rozstawa sadzenia: co 80 cm

Mimo stosunkowo wysokiej odporności chorobowej odmiany, bez względu na jej stopień, warto monitorować gruszę pod kątem występowania charakterystycznych symptomów dla najczęściej spotykanych dolegliwości drzew owocowych: obecność białego nalotu na powierzchniach liści, pąków kwiatowych, gałęzi i owoców (mączniak), pomarańczowych plam i wypustek  zlokalizowanych zarówno na wewnętrznej jak i zewnętrznej części blaszek liściowych (rdza gruszy), przedwczesne opadanie liści i ciemnobrunatne plamy na ich powierzchni oraz plamy i wgłębienia na owocach (brunatna plamistość), powstawanie zgorzeli na kwiatach oraz czernienie i brunatnienie liści na drzewie (zaraza ogniowa). W razie ich zauważenia niezwłocznie należy zastosować oprysk dedykowany poszczególnym dolegliwościom zgodnie z instrukcjami producenta lub w razie konieczności trwale usunąć drzewo z sadu. 

Zastosowanie

Saphira należy do grupy deserowych, a jej owoce wykorzystywane są chętnie w przygotowywaniu rozmaitych kompotów, soków, marmolad, dżemów, konfitur i alkoholi, a także jako dodatek do ciast, deserów i potraw. Nadają się również do surowej konsumpcji i zasuszenia, a sama odmiana znajduje zastosowanie szczególnie w amatorskich sadach i przydomowych ogrodach oraz na balkonach i tarasach. 

Odmiana: deserowa

Dojrzałość zbiorcza: przełom końca września i początku października

Dojrzałość konsumpcyjna: zaraz po zerwaniu

Przechowywanie: do stycznia w chłodnym miejscu

Pochodzenie: nieznane

Nazwa łacińska: Pyrus communis Saphira

ang. Column pear, Saphira

czeski Sloupovitá hruška, Safira

irl. Colún piorra, Saphira

litewski Koloninė kriaušė, Saphira

łot. Kolonnveida bumbieris, Saphira

niem. Säulenbirne, Saphira

norw. Søyleformet pære, Saphira

ros. Колонновидная груша, Сапфира

słow. Hruška stĺpová, Zafira

ukr. Колоновидна груша, Сафіра