Grusza Bera Hardy
Bera Hardy to stara, jesienna odmiana gruszy, wyselekcjonowana w 1820 roku przez M. Bonneta jako przypadkowa siewka. Należy do grupy odmian przetwórczo-deserowych, a jej owoce znajdują zastosowanie szczególnie w domowych kuchniach, ciesząc się atrakcyjnymi właściwościami przechowalniczymi.
Charakterystyka
Odmiana została wpisana do Rejestru Odmian Roślin Sadowniczych w 1990 roku i niemal od razu zyskała popularność wśród konsumentów ze względu na fantastyczny smak i liczne walory fizyczne. Z czasem ustąpiła jednak miejsca innym gruszom i obecnie poddawana jest uprawie stosunkowo rzadko. Nie obniża to jednak jej jakości.
Bera Hardy rośnie silnie, a tempo jej wzrostu spada po wejściu w okres owocowania. Tworzy wzniesioną, stożkowatą koronę o solidnej konstrukcji i umiarkowanym stopniu zagęszczenia, wypuszczając pędy pod kątem ostrym, aby gałęzie naturalnie ustawiły się poziomo. Drzewo cechuje się dużą ilością krótkopędów i wchodzi w okres kwitnienia średnio wcześnie (kwiecień). Stanowi bardzo dobry zapylacz dla innych grusz kwitnących w tym samym okresie.
Odmiana wykazuje wysoką mrozoodporność i stosunkowo niską wrażliwość na większość chorób, ale pozostaje podatna na zarazę ogniową, dlatego jej uprawa wymaga obserwacji pod kątem jej wystąpienia.
Owoce
Bera Hardy wydaje na świat średniej lub dużej wielkości owoce, których pojedyncza masa często przekracza 200 g. Gruszki charakteryzują się wyrównanym, jajowatym lub stożkowo-wydłużonym, a czasem nawet niemal kulistym kształtem. Pokrywają się szorstką, zielonkawo żółtą skórką, obmytą złotobrązowym ordzawieniem i niejednokrotnie także subtelnym czerwonawym rumieńcem. Owoce posiadają bardzo wiele przetchlinek i kremowo biały, masłowo miąższ o winno-słodkim, bardzo smacznym smaku. Dojrzałość zbiorcza gruszek przypada na drugą połowę września, z kolei do konsumpcji nadają się kilka tygodni później. Plony bez konsekwencji przechowywać można w przechowywalni przez okres 5-6 tygodni. Pod warunkiem magazynowania w chłodni o temperaturze maksymalnej 0 stopni Celsjusza zbiory mogą czekać na spożycie aż 5-6 miesięcy. Owoce nadają się zarówno do surowego spożycia jak i wykorzystania w produkcji przetworów, kompotów, susz, a także jako dodatek do rozmaitych ciast i potraw.
Zapylacze
Bera Bosca, Bonkreta Williamsa, Dobra Ludwika, Faworytka, Komisówka, Krzywka, Patawinka, Red Bonkreta Williamsa.
Pielęgnacja i wymagania
Zarówno pąki jaki samo drzewo cechuje wysoka odporność na niskie temperatury oraz parch, ale odmiana wykazuje wrażliwość na zarazę ogniową. Z tego powodu gruszę należy obserwować pod kątem wystąpienia charakterystycznych objawów: brunatnych plam na liściach w miejscach pomiędzy nerwami oraz specyficznego wyglądu pąków. W przypadku ich zauważenia usuwamy dotknięte chorobą pędy powyżej kilku centymetrów nad nad wyraźnie porażoną tkanką i zabezpieczamy rany z użyciem maści ogrodniczej. Po wykonaniu zabiegu dezynfekujemy sekator i w razie konieczności powtarzamy niezbędne czynności 7-10 dni później lub wdrażamy leczenie chemiczne.
Bera Hardy preferuje nasłonecznione, możliwie osłonięte od wiatru stanowiska i żyzne, piaszczysto gliniaste i umiarkowanie wilgotne gleby o obojętnym odczynie kwasowości (sadzonka najlepiej rozwija się w glebie o współczynniku pH oscylującym w granicach wartości 6,2-6,7). Należy pamiętać, że przesadna wilgotność zwiększa częstotliwość zachorowania na choroby kory i drewna. Sadzonka najlepiej rozwija się w glebie o współczynniku pH oscylującym w granicach wartości 6,2-6,7. W celu wzmocnienia jej prawidłowego rozwoju oraz owocowania warto umieścić młode drzewo w obecności zapylaczy.
Przed posadzeniem gruszy należy odchwaścić glebę i usunąć z otoczenia rośliny potrzebujące zapylania (np. mniszek lekarski). Dołek pod uprawę powinien być na tyle duży, aby drzewo miało wiele miejsca na swobodny rozwój, a jego korzenie nie ulegały zawijaniu. W przypadku nasadzenia wiosennego należy ugnieść ziemię wokół pnia i obficie podlać sadzonkę, z kolei w przypadku sadzenia a okresie jesiennym przeprowadzamy kopczykowanie (tworzymy kopczyk o wysokości 30 cm) w celu ochrony korzeni przed przemarznięciem. W pierwszych latach od posadzenia w okresie zimy warto ponadto okryć gruszę np. matą trzcinową, papierem falistym lub agrowłókniną.
Rozstawa sadzenia w sadach: 1,5-2 x 4 = ok. 1666 szt./ha.
Bera Hardy podobnie jak większość drzew owocowych potrzebuje przycinania. Odmian zawiązuje jednak owoce głównie na krótkopędach, dlatego zabieg należy przeprowadzać w sposób ostrożny (szczególnie w pierwszych latach od posadzenia). Niezależnie od terminu sadzenia cięcie należy przeprowadzić wiosną. W tym celu drzewo pozbawione pędów bocznych przycinamy skośnie na wysokości 90 cm, z kolei w przypadku gruszy rozgałęzionej wybieramy 3-5 pędów wyrastających pod największym kątem w linii rzędu i z ich pominięciem usuwamy wszystkie pozostałe gałęzie. Przycinając boczne gałązki należy ponadto pamiętać, aby robić to nad zewnętrznym pąkiem od dolnej strony pędu. Przewodnik skracamy o 30-50 cm nad ostatnim pędem.
Zastosowanie
Bera Hardy należy do grupy odmian deserowo-przetwórczych, a jej uprawa rekomendowana jest zarówno celom amatorskim jak i towarowym. Owoce gruszy wykorzystywane są w produkcji przetworów, sprawdzają się jako składnik kompotów, soków, win, nalewek i susz oraz jako składnik rozmaitych ciast i potraw. Nadają się ponadto do surowego spożycia.
Odmiana: jesienna
Dojrzałość zbiorcza: druga połowa września
Dojrzałość konsumpcyjna: po kilku tygodniach od zerwania
Okres przechowywania: do 6 tygodni w standardowych warunkach lub 3-5 miesięcy w chłodni
Pochodzenie: Francja
Nazwa łacińska - Pyrus communis 'Bera Hardy'
ang. pear tree 'Bera Hardy'
cz. hrušeň 'Bera Hardy'
irl. crann piorra 'Bera Hardy
lt. kriaušė 'Bera Hardy'
łot. bumbieru koks 'Bera Hardy'
niem. Birnbaum 'Bera Hardy'
norw. pæretre 'Bera Hardy'
ros. груша 'Бера Харди'
słow. hruška 'Bera Hardy'
ukr. груша 'Бера Харди'
