Śliwa Silvia

Półkarłowa Śliwa Silvia

Silvia to średnio-wczesna, deserowa odmiana śliwy o rumuńskim pochodzeniu, wyselekcjonowana w 1978 roku w wyniku skrzyżowania odmian Renkloda Althana i Wczesna Riversa. Drzewo ujawnia niską podatność chorobową i może być z powodzeniem uprawiane we wszystkich rejonach Polski.

Charakterystyka

Silvia należy do grupy odmian o charakterze deserowo-przetwórczym, a jej smaczne, słodko-kwaskowate owoce znajdują zastosowanie w wielu rozmaitych dziedzinach i nadają się do surowej konsumpcji. Mimo wciąż stosunkowo umiarkowanej popularności w naszym kraju śliwa posiada bardzo wysoki potencjał towarowy i sprawdza się zarówno w nasadzeniach amatorskich jak i handlowo-produkcyjnych. Ze względu na niską podatność na szarkę i dostateczną mrozoodporność drzewo nie sprawia ponadto trudności w uprawie, a jego hodowla nie wiąże się zwykle z koniecznością wdrażania chemicznych środków ochrony roślin. Rośnie silnie do chwili wejścia w okres owocowania, który wyraźnie zahamowuje jej porost, tworząc wyniosłą, luźną koronę opatrzoną licznymi krótkopędami (docelowa wysokość odmiany waha się w granicach 3,5-4,5 m). 

Owoce

Odmiana wchodzi w okres owocowania w drugim roku od posadzenia, obficie i corocznie wydając od tego momentu na świat średniej wielkości śliwki o pojedynczej, standardowej masie w przedziale 50-60 g. Owoce przybierają subtelnie asymetryczne, kuliste lub kulisto-wydłużone kształty i pokrywają się w całości średnio-grubą, ciemnofioletową skórką, która z kolei obmywa się jasnym nalotem. Skryty pod nią żółto-zielony miąższ z łatwością oddziela się od pestki i zachowuje soczystą, jędrną konsystencję oraz bardzo smaczny, słodki smak z nutą kwaskowego aromatu.

Silvia należy do grupy odmian deserowo-przetwórczych, a jej owoce wykorzystywane są w celach uniwersalnych. Wyłączając jednak walory smakowe śliwki cechuje wysoka zawartość licznych składników odżywczych i mineralnych. Związki te (między innymi: witaminy, wapń, fosfor, magnez, błonnik, kwas foliowy, beta-karoten) wykazują działanie antynowotworowe i antyoksydacyjne, obniżają ciśnienie krwi i “zły” cholesterol, wpływają korzystnie na układ nerwowy i regulują pracę układu trawiennego, wzmagają apetyt i spowalniają postępujące procesy starzeniowe. Ich regularne spożycie rekomendowane jest w szczególności osobom narażonym na osteoporozę, miażdżycę i choroby prostaty, cierpiącym na dolegliwości żołądkowo-jelitowe, a także kobietom w ciąży i w okresie menopauzy.  

Dojrzałość zbiorcza owoców Silvia ma zwykle miejsce na początku sierpnia, natomiast dokładny okres ich zbioru definiowany jest przez liczne czynniki zewnętrzne: klimat panujący w regionie uprawy, warunki pogodowe odnotowywane w danym roku wegetacyjnym oraz jakość stanowiska zastosowanego pod uprawę drzewa. Maksymalny czas przechowywania śliwek rozciąga się na okres od kilku dni do około 2 tygodni w zależności od pory dokonania zbioru (plony zebrane przed osiągnięciem pełni dojrzałości przechowują się dłużej) oraz środowiska magazynowania (najlepszym miejscem do tego celu jest tzw. chłodnia KA). Pamiętajmy, że niezależnie od przeznaczenia owoce powinny być przechowywane wyłącznie w suchych, chłodnych i zacienionych lub całkowicie odciętych od światła miejscach. Istotnym jest fakt, że ze względu na zwartą konsystencję miąższu plony w trakcie transportu rzadko ulegają ponadto uszkodzeniom mechanicznym i nadają się do zbioru mechanicznego. 

Zapylacze

Silvia jest odmianą obcopylną, dlatego do satysfakcjonującego owocowania potrzebuje w swoim towarzystwie innych odmian śliw, takich jak na przykład: Diana lub Cacańska Lepotica. 

Uprawa i pielęgnacja

Silvia nie należy do grupy odmian o wyspecjalizowanych wymaganiach uprawowych, a jej pielęgnacja w głównej mierze ogranicza się jedynie do przygotowania wysokiej jakości stanowiska, (potencjalnie) profilaktycznego zabezpieczenia przed chłodem oraz regularnego przycinania. 

Mimo stosunkowo silnej tolerancji odmiany na szarkę (ospowatość) śliw, ze względu na wysoki stopień szkodliwości choroby, do uprawy warto włączyć czynności zapobiegające rozwojowi tej dolegliwości. Do sprawdzonych zabiegów prewencyjnych zaliczamy między innymi wnikliwe zwalczanie mszyc z użyciem środków chemicznych (pamiętajmy, że oprysk należy wykonywać wyłącznie w okresach ściśle wyselekcjonowanych przez producenta, ponieważ w przeciwnym wypadku działanie mogą nie przynieść oczekiwanych skutków). Celem minimalizacji ekspansji szkodliwych patogenów innych chorób warto ponadto regularnie usuwać spod drzew tzw. “mumie”, wycinać uszkodzone i chore pędy oraz poddawać sekator dezynfekcji każdorazowo po zakończeniu cięcia i “zmianie” drzewa. 

Podobnie jak większość odmian śliwa preferuje ciepłe i słoneczne, możliwie osłonięte od silnego wiatru stanowiska oraz żyzne, przepuszczalne gleby o umiarkowanym stopniu wilgotności, których odczyn kwasowości pozostaje zbliżony do lekko kwaśnego lub obojętnego (5,6-7,0 pH). Mimo, że drzewo z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjmie się na podłożach odbiegających nieco jakością od wzorcowych, podczas poszukiwania właściwego miejsca pod hodowlę drzewa bezwzględnie unikajmy stanowisk podmokłych, torfiastych i przesadnie piaszczystych. 

Zanim umieścimy sadzonkę w glebie pamiętajmy o uprzednim przekopaniu i odchwaszczeniu ziemi (w razie potrzeby wskazanym zabiegiem będzie jej dodatkowe użyźnienie z pomocą kompostu, ziemi ogrodniczej, torfu lub nawozów zielonych). Rekomendowanym jest ponadto moczenie korzeni w pojemniku z letnią wodą, potencjalnie wzbogaconą niewielką dawką nawozu przez okres od 30 do 60 minut, po którego dokonaniu należy delikatnie obciąć uszkodzone pędy korzeni i skrócić wszystkie te, których długość przekracza 40-50 cm (obcinamy je do długości około 30 cm). Przygotowując dołek pod uprawę upewnijmy się ponadto, że docelowe wymiary zagłębienia zarówno pod względem głębokości jak i średnicy mierzą około 40 cm (w przeciwnym wypadku korzenie śliwy mogą ulec zawinięciu, co z kolei utrudni sadzonce przyjęcie się w nowym miejscu i spowolni jej rozwój). 

Rozstawa sadzenia w sadach: 2-3 m x 4-4,5 m = ok. 741-1250szt./ha

Sadzenie odmiany Silva należy przeprowadzać wiosną (najlepiej pod koniec marca) lub jesienią (do listopada). Szczególnie jednak w przypadku nasadzeń na przełomie września i października oraz w pierwszych latach od posadzenia warto zadbać o zabezpieczenie młodego drzewa przed chłodem. W tym celu zarówno zimą jak i w okresie wiosennych przymrozków okrywamy sadzonkę z pomocą papieru falistego, maty trzcinowej lub białej agrotkaniny. Dodatkową ochronę przeciwmrozową w trakcie wyjątkowo srogich zim stanowić mogą tzw. ściółkowanie (okrycie gleby wokół drzewa 5-10 centymetrową warstwą kory sosnowej, słomy, trocin, kompostu lub agrowłókniny) oraz kopczykowanie (usypanie wokół pnia śliwy kopca z kory i torfu lub innego rodzaju ziemi). 

Niezależnie od formy i terminu nasadzenia zaraz po jego dokonaniu szczodrze podlewamy sadzonkę, możliwie wykorzystując w tym celu zmagazynowaną wcześniej wodę deszczową. Nawadnianie w umiarkowanym stopniu kontynuujemy następnie przez cały okres wiosenno-letni (proces można sobie ułatwić, wykopując wokół pnia śliwy zagłębienie, zapobiegające wylewaniu się cieczy na boki). W przypadku niskiej jakości podłoża wskazanym, choć nie koniecznym jest wzbogacenie wody nawozem. 

Jedną z najistotniejszych czynności pielęgnacyjnych w uprawie odmiany Silva pozostaje regularne przycinanie. Zabieg przeprowadzony po raz pierwszy przywraca sadzonce utraconą wcześniej równowagę pomiędzy jej częścią nadziemną, a systemem korzeniowym (pomaga śliwie w ten sposób poprawnie zaaklimatyzować się na nowym stanowisku), z kolei dokonywany w latach następnych skutecznie wzmacnia jakość owocowania i zapobiega rozwojowi licznych chorób. W okresie pierwszej wiosny, zaraz po dokonaniu nasadzenia, skracamy pędy boczne o około ⅓ ich długości, natomiast w przypadku braku ich obecności, ścinamy przewodnik (główny pęd) na wysokości około 90 cm nad powierzchnią gleby (powyżej miejsca szczepienia). Kolejnym etapem cięcia jest przycinanie formujące koronę śliwy, którego precyzyjny przebieg uzależniony jest od formy pokroju jaki docelowo zamierzamy uzyskać. Najczęściej sprowadza się on jednak do wycinania nachodzących na siebie pędów i wszystkich chorych gałęzi oraz tych, które nie dopuszczają światła do wewnątrz korony. Pamiętajmy, że zabieg cięcia należy przeprowadzać wyłącznie w trakcie pogodnych i bezdeszczowych okresów, a zaraz po jego dokonaniu rany zabezpieczamy z pomocą maści ogrodniczej. W celu minimalizacji prawdopodobieństwa rozwoju chorób sekator należy ponadto poddać dezynfekcji. 

Zastosowanie

Silva należy do grupy odmian deserowo-przetwórczych, a jej owoce wykorzystywane są chętnie jako surowiec w produkcji rozmaitych dżemów, marmolad, konfitur, soków i alkoholi, a także jako dodatek do ciast deserów i potraw. Doskonale nadają się ponadto do bezpośredniej konsumpcji, a sama odmiana spotykana jest zarówno w sadach amatorskich i uprawach handlowo-produkcyjnych. 

Odmiana: średnio-wczesna

Dojrzałość zbiorcza: początek sierpnia

Okres przechowywania: od kilku dni do około 2 tygodni (w zależności od pory zbioru i warunków przechowywania)

Pochodzenie: Rumunia

Nazwa łacińska: Prunus domestica Silva

ang. Plum Silva

czeski Švestka Silva

irl. Svestka Silva

litewski Slyva Silva

łot. Plūmes Silva

norw. Svestka Silva

ros. Слива Silva

słow. Slivková Silva

ukr. Сливова Silva