Śliwa typu Haganta

Półkarłowa Śliwa Haganta

Haganta to bardzo plenna, niemiecka odmiana śliwy o uniwersalnym zastosowaniu, wyselekcjonowana w wyniku skrzyżowania odmian Cacańska Lepotica i Valor. Drzewo ujawnia umiarkowaną odporność na mróz i polecana jest w szczególności celom amatorskim. 

Charakterystyka

Drzewo rośnie intensywnie lub umiarkowanie silnie, tworząc rozłożystą koronę o średniej grubości pędach. Odmiana stosunkowo wcześnie rozpoczyna kwitnienie i licznie zawiązuje owoce, ale wymaga przy tym zabezpieczenia przed chłodem. Haganta rekomendowana jest w szczególności celom amatorskim i w przeważającej mierze spotykana jest w przydomowych ogrodach i na działkach, a także jako ozdoba tarasów w przypadku upraw doniczkowych. Jedynie z powodu dość silnej podatności drzewa na szarkę nie jest ono polecane do upraw intensywnie towarowych. 

Owoce

Drzewo obficie i corocznie wydaje na świat atrakcyjne, pozytywnie wyróżniające się pod względem smakowym owoce o kulistym, lekko wydłużonym kształcie. Śliwki osiągają bardzo duże rozmiary w przedziale 50-80 g i pokrywają się grubą, ciemnogranatową skórką, odznaczoną licznymi cętkami i wyraźnym, jasnym nalotem o woskowej konsystencji. Skryty pod nią zwarty miąższ łatwo odrywa się od pestki i cechuje się żółtą lub pomarańczową barwą (w zależności od pory zebrania) oraz soczystym, bardzo smacznym smakiem. 

Zapylacze 

Uprawa i pielęgnacja

Haganta nie posiada wyspecjalizowanych wymagań uprawowych; śliwa pozostaje umiarkowanie odporna na mróz i choroby, a jej pielęgnacja ogranicza się do podstawowych zabiegów, związanych z hodowlą drzew owocowych. Odmiana preferuje słoneczne i ciepłe, możliwie osłonięte od wiatru stanowiska oraz żyzne, średnio wilgotne gleby o lekko kwaśnym odczynie kwasowości (5,6-6,5 pH). Dokonując wyboru miejsca pod uprawę śliwy unikajmy w szczególności ziem podmokłych i ciężkich (madów, ciężkich gleb gliniastych). 

Przed posadzeniem sadzonki w glebie ziemię należy przekopać i odchwaścić, a w razie potrzeby także odpowiednio użyźnić np. z pomocą kompostu. Warto ponadto upewnić się, że dołek przygotowany pod jej uprawę jest wystarczająco duży, aby korzenie młodej śliwy nie uległy zawinięciu (odmiana tego nie znosi). Pamiętajmy również o zapewnieniu prawidłowego położenia miejsca zaszczepienia drzewa: ponad powierzchnią gleby. 

Hagantę należy sadzić wiosną (od marca) lub jesienią (na przełomie września i października), przy czym nasadzenia jesienne wymagać będą mniej obfitego nawadniania. Niezależnie jednak od terminu sadzenia zaraz po jego dokonaniu szczodrze podlewamy sadzonkę, wykorzystując w tym celu zmagazynowaną wcześniej wodę deszczową. Umiarkowane nawadnianie kontynuujemy następnie przez cały okres wiosenno-letni (warto wykopać w tym celu misę, zapobiegającą wylewaniu się cieczy na boki).

Ze względu na umiarkowaną mrozoodporność odmiany śliwa wymaga ponadto zabezpieczenia przed chłodem. W tym celu zarówno w okresie jesiennym (przed wystąpieniem zimowych temperatur) oraz w czasie wiosennych przymrozków okrywamy drzewo z użyciem papieru falistego, maty trzcinowej, kopca z torfu i kory lub białej agrotkaniny. Haganta ujawnia również podatność na szarkę, dlatego niezbędnym zabiegiem w jej uprawie jest wnikliwie zwalczanie mszyc od kwietnia do lipca.

 ang. Plum Haganta

czeski Švestka Haganta

irl. Svestka Haganta

litewski Slyva Haganta

łot. Plūmes Haganta

norw. Svestka Haganta

ros. Хагантская слива

słow. Slivková Haganta

ukr. Слива хаганта