Śliwa Renkloda Ulena Samopylna

Półkarłowa Śliwa Renkloda Ulena Samopylna

Renkloda Ulena to średniowczesna, francuska odmiana śliwy wyselekcjonowana przez Massotta jako siewka nieznanego pochodzenia i rozprowadzona na obszarze Europy w roku 1860. Odmiana pozostaje umiarkowanie odporna na większość chorób i rekomendowana jest w szczególności do uprawy amatorskiej. 

Charakterystyka

Ulena stanowi obecnie jedną z powszechnie najlepiej ocenianych odmian deserowych. Popularna niegdyś w sadach towarowych ze względu na wysoką przydatność w produkcji kompotów dziś znacznie chętniej wykorzystywana jest w celach nieprofesjonalnych i znajduje zastosowanie przede wszystkim w przydomowych ogrodach i na działkach. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie uprawianiu jej w celach handlowych pod warunkiem bliskości rynków zbytu. 

Drzewo rośnie bardzo intensywnie, tworząc rozłożystą, dużych rozmiarów koronę o grubych, silnych pędach. W pierwszym okresie od posadzenia przybiera pokrój odwrotnie stożkowaty, z kolei po wejściu w owocowanie przyjmuje nieco spłaszczoną formę korony, aby po kilku latach docelowo osiągnąć atrakcyjny, kulisty pokrój. Odmiana kwitnie średnio wcześnie, wydając na świat białe, odporne na wiosenne przymrozki kwiaty o standardowej średnicy 3,2 cm. 

Renkloda Ulena charakteryzuje się umiarkowaną lub podwyższoną wrażliwością na mróz oraz średnią odpornością na większość chorób z wyłączeniem brunatnej zgnilizny drzew pestkowych (wysoka podatność). Drzewo nie należy jednak do trudnych w uprawie i stanowi bardzo dobry zapylacz dla innych odmian kwitnących w tym samym okresie. 

Owoce

Odmiana wchodzi w okres owocowania zwykle w 2-4 roku od posadzenia, obficie wydając na świat wysokiej jakości, bardzo dużych rozmiarów plony o pojedynczej masie 45-50 g (zabiegiem koniecznym w uzyskaniu podobnej objętości owoców jest przerzedzanie zawiązków). Przybierają one kulisto-owalne, zaokrąglone w okolicach szypułki kształty i pokrywają się grubą, żółto-zieloną lub żółtą (w zależności od etapu dojrzewania) skórką, obmytą w całości białym, woskowym nalotem. Skryty pod nią złoto-żółty miąższ wyróżniony charakterystycznymi, jasnymi żyłkami cechuje się miękką, soczystą konsystencją i aromatycznym, słodko-kwaskowatym smakiem, a umieszczona w jego centrum pestka o szeroko-eliptycznym kształcie zwykle z łatwością się od niego odrywa.

Ulena rodzi bardzo smaczne, doceniane powszechnie owoce o uniwersalnym zastosowaniu, wykorzystywane między innymi w produkcji soków, kompotów, dżemów, marmolad, konfitur i nalewek, a także jako dodatek do deserów, ciast i potraw. Ze względu na fantastyczny smak chętnie spożywane są również na surowo. 

Wyłączając walory smakowe śliwki Uleny stanowią bogate źródło licznych składników odżywczych i mineralnych, wywierających pozytywny wpływ na funkcjonowanie ludzkiego organizmu. Substancje te (m. in. pektyny, polifenole, błonnik, magnez, potas, fosfor, żelazo, witaminy) wykazują działanie antynowotworowe i antyoksydacyjne, spowalniają procesy starzeniowe, wspomagają pracę układu trawiennego, wzmagają apetyt, dbają o krzepliwość krwi i sprzyjają prawidłowemu przebiegowi porodów. 

Plony Uleny dojrzewają nierównomiernie, a okres ich dojrzałości zbiorczej rozciąga się na całej przestrzeni sierpnia (zbiór należy powtórzyć kilkukrotnie, ale jego precyzyjny termin uzależniony jest od jakości stanowiska zastosowanego pod uprawę śliwy oraz indywidualnych warunków pogodowych, panujących w danym roku wegetacyjnym). Dojrzałe owoce należy zrywać z ostrożnością, ponieważ ze względu na miękką strukturę, łatwo ulegają odgnieceniom. Z tego samego powodu śliwki nie nadają się do długiego transportowania i w razie potrzeby warto przewozić je jeszcze przed pełnym dojrzeniem. 

Zapylacze

Odmiana pozostaje samopylna i nie potrzebuje w swoim towarzystwie obecności zapylaczy. 

Uprawa i pielęgnacja

Odmiana nie posiada wygórowanych potrzeb uprawowych, ale pozostaje podatna na tzw. moniliozę (brunatną zgnilizny drzew pestkowych) oraz umiarkowanie wrażliwa na szarkę (ospowatość) śliw, dlatego w trakcie jej hodowli warto podejmować działania zapobiegające rozwojowi szkodliwych dolegliwości. W tym celu wczesną wiosną, na początku oraz na końcu okresu kwitnienia lub w fazie białego pąka wnikliwie usuwamy wszystkie zaschnięte i obumarłe pędy, pąki oraz owoce (zarówno opadłe jak i pozostałe na drzewach), obcinamy porażone chorobami pędy z 10 cm odstępem od dotkniętej wirusem tkanki i o odpowiednich porach zwalczamy mszyce. W razie potrzeby (w ramach zabiegów profilaktycznych lub leczniczych) wdrażamy ponadto chemiczne środki ochrony roślin dedykowane poszczególnym dolegliwościom. 

Ulena Renkloda preferuje słoneczne i ciepłe, możliwie osłonięte od silnego wiatru stanowiska oraz żyzne, gliniaste i przepuszczalne gleby o umiarkowanym poziomie wilgotności i lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie kwasowości, oscylującym w granicach 5,6-7,2 pH. Śliwa z dużą dozą prawdopodobieństwa przyjmie się również na podłożach odbiegających od wzorcowych, ale niskiej jakości gleby mogą przełożyć się na obniżenie jakości owocowania (zarówno pod względem obfitości plonowania jak i smaku samych śliwek). 

Przed umiejscowieniem sadzonki w glebie ziemię należy przekopać i odchwaścić ze szczególnym uwzględnieniem chwastów stałych oraz w razie potrzeby dodatkowo ją użyźnić lub całkowicie wymienić. Warto również upewnić się, że dołek przygotowany pod hodowlę młodej śliwy jest wystarczająco duży, aby korzenie sadzonki nie uległy zawinięciu. 

Odmianę Ulena sadzimy wiosną (od marca) lub jesienią (do listopada). Nasadzenia na przełomie września i października wymagają mniej obfitego podlewania, ale stwarzają ryzyko przemarznięcia sadzonki, dlatego koniecznym w ich przypadku jest zabezpieczenie młodego drzewa przed chłodem. W tym celu okrywamy śliwę z pomocą papieru falistego, maty trzcinowej, białej agrotkaniny lub kopca z torfu i kory (podobnie postępujemy każdej jesieni oraz prewencyjnie w okresie wiosennych przymrozków, zapobiegając przemarznięciu delikatnych kwiatowych pąków). Niezależnie od preferowanej pory sadzenia zaraz jego dokonaniu obficie nawadniamy młodą śliwę, najlepiej wykorzystując w tym celu zmagazynowaną wcześniej wodę deszczową. 

Rozstawa sadzenia w sadach: 2-3 m x 4-4,5 m = ok. 741-1250szt./ha.

Renkloda Ulena podobnie jak większość odmian drzew owocowych wymaga przycinania. Zabieg wykonywany po raz pierwszy przywraca śliwie utraconą wcześniej równowagę pomiędzy jej częścią nadziemną, a systemem korzeniowym i pomaga jej zaaklimatyzować się w nowym miejscu. Cięcie przeprowadzamy wiosną (na przełomie marca i kwietnia) niezależnie od terminu sadzenia. W tym celu jeśli śliwa jest nierozgałęziona skracamy przewodnik na wysokości około 80 cm nad ziemią, z kolei w przypadku obecności pędów bocznych usuwamy je wszystkie z wyłączeniem dwóch najsilniejszych gałęzi, leżących po przeciwległych stronach i znajdujących się jednocześnie pod największym kątem od przewodnika (w tej sytuacji przewodnik skracamy około 50 cm nad najwyżej osadzonym pędem). 

W kolejnych latach przycinamy pędy w celu uformowania korony; właściwy przebieg zabiegu uzależniony jest od pokroju, jaki finalnie zamierzamy uzyskać, z kolei po jego ukształtowaniu regularnie dokonujemy już wyłącznie cięć prześwietlających i sanitarnych (usuwamy w tym celu wszystkie słabe, uszkodzone oraz porażone chorobami pędy). 

Nie bez znaczenia w hodowli Uleny pozostaje ponadto przerzedzanie zawiązków, wykonywane regularnie od momentu wejścia drzewa w okres owocowania. W tym celu stosujemy oprysk lub obcinamy zawiązki u nasady ogonka lub w jego połowie.

Pamiętajmy, że cięcia przeprowadzamy jedynie w suche i słoneczne dni, a powstałe w ich wyniku rany zabezpieczamy z użyciem maści ogrodniczej lub farby emulsyjnej na bazie fungicydu w celu minimalizacji ryzyka rozwoju chorób. 

Zastosowanie

Renkloda Ulena należy do grupy odmian wysoce deserowych, a jej owoce wykorzystywane są w produkcji soków, kompotów, dżemów, marmolad i rozmaitych alkoholi, a także jako dodatek do ciast, deserów i potraw. Drzewo doskonale odnajduje się zarówno w sadach amatorskich jak i towarowych pod warunkiem bliskiej odległości od rynków zbytu. 

Odmiana: średniowczesna

Dojrzałość zbiorcza: sierpień

Dojrzałość konsumpcyjna: zaraz po dokonaniu zbioru

Okres przechowywania: około 3 tygodni w chłodni

Pochodzenie: Francja

Nazwa łacińska: Prunus domestica Renkloda Ulena