Jabłoń Jonica

Jabłoń Jonica

Jonica to niemiecka, deserowa odmiana jabłoni o uniwersalnym zastosowaniu, wyselekcjonowana jako mutant odmiany Jonagold przez G. Schneidera. Drzewo wykazuje umiarkowaną odporność na mróz i choroby.

Charakterystyka

Jonica, wpisana do Krajowego Rejestru Odmian w dniu 5 maja 1994 roku, stanowi obecnie cenioną odmianę deserową, wykorzystywaną zarówno w celach amatorskich jak i produkcyjno-towarowych. Drzewo rośnie bardzo silnie, tworząc rozłożystą, szeroko-stożkowatą koronę ze zwisającymi pędami o średnim stopniu zagęszczenia. Odmiana nie sprawia trudności w uprawie, ale wskazanym jest zapewnienie jabłoni zabezpieczenia przed chłodem w okresie zimy oraz wdrażania czynności zapobiegawczych przeciw powstawaniu gatunkowych chorób. 

Owoce

Jonica wcześnie wchodzi w okres owocowania, umiarkowanie obficie i z tendencją do owocowania przemiennego, wydając od tego momentu na świat średniej wielkości lub duże, wyraźnie żebrowane przy kielichu owoce o kulisto-stożkowym kształcie, zwężające się od strony szypułki (w większym stopniu niż u odmiany Jonagold). Plony tej jabłoni pokrywa średniej grubości, gładka skórka o zielonożółtej barwie, która z kolei obmywa się subtelnym, tłustym nalotem i intensywnym jasnoczerwonym lub karminowo czerwonym rumieńcem. Znajdujący się pod nią miąższ cechuje kremowa, średnio zwięzła i soczysta konsystencja oraz smaczny,, słodko-kwaskowaty smak. 

Zapylacze

Drzewo należy do grupy odmian obcopylnych i do rozpoczęcia owocowania wymaga w swoim otoczeniu obecności innych odmian jabłoni, kwitnących w tym samym okresie, na przykład: Cortland, Cortland Wicki, Dalili, Delbarestivale, Gala, Idared, McIntosh, Melrose, Pinova, Red Delicious, Red Elstar, Rubin, Spartan, Sunrise lub Szampion. Jako odmiana triploidalna Jonica sama nie może stanowić jednak dla nich wysokiej jakości zapylacza. 

Uprawa i pielęgnacja

Jonica nie sprawia trudności w uprawie, ale w okresie zimy i wiosennych przymrozków wymaga zabezpieczenia przed chłodem; w tym celu okrywamy sadzonkę z pomocą papieru falistego, maty trzcinowej, białej agrotkaniny lub kopca z torfu i kory. Wskazanym jest ponadto prowadzenie zabiegów zapobiegających rozwojowi chorób, między innymi: regularne zwalczanie mszyc oraz usuwanie spod drzew opadłych owoców i liści. 

Rozstawa sadzenia w sadach: 4 m x 4,5 m = ok. 556 szt./ha.

Niezależnie od terminu sadzenia (wiosennego/jesiennego) sadzonka potrzebuje cięcia. W tym celu skracamy pędy boczne jabłoni o około ⅓ ich długości, natomiast w przypadku braku ich obecności, ścinamy przewodnik (główny pęd drzewa) na wysokości około 90 cm nad powierzchnią gleby (powyżej miejsca szczepienia). W kolejnych latach przeprowadzamy cięcia formujące koronę, z kolei po osiągnięciu przez drzewo pełni dojrzałości, przycinamy pędy jedynie w celach sanitarnych. Pamiętajmy, że zabieg cięcia należy przeprowadzać wyłącznie w trakcie pogodnych i bezdeszczowych okresów, a zaraz po jego dokonaniu rany zabezpieczamy z pomocą maści ogrodniczej. 

Zastosowanie 

Jonica należy do grupy odmian deserowo-przetwórczych, a jej owoce wykorzystywane są chętnie w sektorach produkcyjnym i gastronomicznym jako dodatek do ciast, deserów i potraw, a także jako surowiec w przygotowywaniu rozmaitych przetworów. Owoce nadają się również do surowej konsumpcji, a sama odmiana spotykana jest zarówno w sadach towarowych jak i amatorskich. 

Dojrzałość zbiorcza: koniec września

Dojrzałość konsumpcyjna: od połowy listopada

Pochodzenie: Niemcy

Nazwa łacińska: Malus domestica Jonica

Inne nazwy: Jonica Schneica

ang. Jonica apple tree

czeski Jabloň Jonica

irl. Crann úll Jonica

litewski Jonica obelys

łotewski Jonica ābele

norw. Epletre Jonica

ros. Яблоня Джоника

słow. Jabloň Jonica

ukr. Яблуня Джоніка