Grusza azjatycka Shinseiki Mrozoodporna

Grusza azjatycka Shinseiki

Shinseiki to grusza z grupy odmian azjatyckich (Nashi). Drzewo ujawnia stosunkowo wysoką mrozoodporność i nie sprawia trudności w uprawie, a jego hodowla dedykowana jest uniwersalnym typom nasadzeń, ale najpowszechniej spotykana jest w sadach amatorskich i przydomowych ogrodach. 

Charakterystyka

Grusze azjatyckie, nazywane także “Nashi” lub jabłko-gruszami w przypadku większości dostępnych na rynku pozycji pozostają wbrew pozorom doskonale przystosowane do warunków europejskich. Shinseiki nie stanowi w tym kontekście wyjątku; drzewo ujawnia niską podatność na mróz oraz całkowitą odporność na parch i z powodzeniem może być uprawiane w dowolnych obszarach naszego kraju. Wyłączając wartości, pochodzące z jej plonów, Shinseiki wyróżniają atrakcyjne cechy estetyczne; drzewo spotykane jest powszechnie jako dekoracyjny element otoczenia i ze względu na liczne walory agrotechniczne szczególną popularnością cieszy się w uprawach amatorskich. 

Owoce

Shinseiki wcześnie wchodzi w okres owocowania (zwykle już w drugim roku od posadzenia), obficie i regularnie (lecz z pewną tendencją do przemienności),  wydając od tego momentu na świat średniej wielkości owoce o pojedynczej masie w granicach 110-130 g, których kształt silnie zbliżony jest do kształtu jabłek (objętość owoców znacząco może zwiększyć przerzedzanie zawiązków). Plony odmiany okrywają się oliwkowo-zieloną skórką z licznymi przetchlinkami, pod którą znajduje się biały, drobnoziarnisty miąższ o kruchej i soczystej konsystencji oraz łagodnym, słodko-kwaskowatym smaku. 

Gruszki Shinseiki należą do grupy wysoce deserowych i stanowią bogate źródło licznych składników odżywczych oraz mineralnych (między innymi: jodu, boru, żelaza, magnezu, kwasu foliowego i witamin: B, C, K, A). Dzięki ich wysokiej zawartości owoce te obniżają ciśnienie krwi, poprawiają pracę układu trawiennego, zapobiegają zaparciom i biegunkom oraz wpływają korzystnie na rozwój płodów.  Z tego powodu ich regularne spożycie rekomendowane jest w szczególności osobom narażonym na nadciśnienie i osteoporozę, przebywającym na diecie odchudzającej, a także kobietom w ciąży. 

Dojrzałość zbiorcza odmiany wypada na przełomie końca sierpnia i początku września, natomiast precyzyjny termin zbioru jej plonów uzależniony jest od licznych czynników zewnętrznych: jakości stanowiska, klimatu panującego w regionie uprawy oraz indywidualnych warunków pogodowych, odnotowywanych w danym roku wegetacyjnym. Gruszki po zerwaniu mogą być bez konsekwencji przechowywane przez okres około 3 miesięcy (okres ten można wydłużyć stosując specjalistyczne środowisko magazynowania owoców, np. chłodnie KA). 

Zapylacze

Shinseiki należy do grupy odmian obcopylnych i wymaga w swoim towarzystwie obecności innych gruszy, kwitnących w tym samym okresie, np. Chojuro, Hong-li, Nijinseiki. 

Uprawa i pielęgnacja

Shinseiki nie stwarza trudności w uprawie, a jej pielęgnacja w głównej mierze ogranicza się jedynie do podstawowych zabiegów, związanych z hodowlą większości drzew owocowych. Odmiana pozostaje silnie mrozoodporna, ujawnia wysoką odporność na parch oraz umiarkowaną lub niską podatność na większość chorób i z powodzeniem może być uprawiana w dowolnych regionach Polski, dlatego grusza najchętniej wykorzystywana jest w celach amatorskich. 

Drzewo preferuje słoneczne i ciepłe, możliwie osłonięte od wiatru stanowiska oraz żyzne, przepuszczalne gleby o umiarkowanym stopniu wilgotności i odczynie kwasowości, zbliżonym do lekko kwaśnego lub obojętnego (5,6-7,0 pH). Przed umieszczeniem sadzonki w glebie ziemię należy wnikliwie przekopać i odchwaścić ze szczególnym uwzględnieniem tzw. chwastów stałych, a w razie potrzeby także dodatkowo ją użyźnić (np. z pomocą kompostu). Upewnijmy się ponadto, że dołek przygotowany pod uprawę młodej gruszy jest wystarczająco duży, aby jej korzenie nie uległy zawinięciu (zarówno głębokość jak i średnica dołka powinna oscylować w przedziale 30-40 cm). 

Sadzenie gruszy przeprowadzamy wiosną (najlepiej pod koniec marca) lub jesienią (do listopada). Niezależnie jednak od jego terminu, zaraz po dokonaniu nasadzenia, obficie podlewamy sadzonkę, możliwie wykorzystując zmagazynowaną wcześniej wodę deszczową. Nawadnianie w kontrolowanym (umiarkowanym) wymiarze kontynuujemy następnie przez cały okres wiosenno-letni (proceder można ułatwić, wykopując wokół pnia drzewa misę, zapobiegającą wylewaniu się cieczy na boki). 

Rozstawa sadzenia w sadach: 1,5-2 m x 4 m = ok. 1200-1600 szt./ha.

Mimo wysokiej mrozoodporności szczególnie w przypadku nasadzeń na przełomie września i października oraz w pierwszych latach od posadzenia warto ponadto zadbać o profilaktyczne zabezpieczenie drzewa przed chłodem; w tym celu zarówno zimą (jeszcze przed wystąpieniem pierwszych ujemnych temperatur) jak i w czasie wiosennych przymrozków okrywamy sadzonkę z użyciem papieru falistego, maty trzcinowej lub białej agrotkaniny. Bez wątpienia właściwym posunięciem będzie również przeprowadzenie tzw. kopczykowania (usypania wokół pnia gruszy kopczyka z ziemi i kory) i ściółkowania (okrycia przekopanej wcześniej gleby z pomocą słomy, zdrowych liści lub skoszonej trawy). 

Bez względu na stopień odporności chorobowej każdą gruszę w swoim ogrodzie warto monitorować pod kątem występowania objawów charakterystycznych dla najczęściej spotykanych dolegliwości drzew owocowych: obecność białego nalotu na powierzchniach liści, pąków kwiatowych, gałęzi i owoców (mączniak), pomarańczowych plam i wypustek  zlokalizowanych zarówno na wewnętrznej jak i zewnętrznej części blaszek liściowych (rdza gruszy), przedwczesne opadanie liści i ciemnobrunatne plamy na ich powierzchni oraz plamy i wgłębienia na owocach (brunatna plamistość), powstawanie zgorzeli na kwiatach oraz czernienie i brunatnienie liści na drzewie (zaraza ogniowa). W razie ich zauważenia niezwłocznie należy zastosować oprysk dedykowany poszczególnym dolegliwościom zgodnie z instrukcjami producenta lub w razie konieczności trwale usunąć drzewo z sadu. 

Jednym z najczęstszych zabiegów leczniczych w walce z chorobami (z wyłączeniem wdrażania chemicznych środków ochrony) pozostaje odcinane porażonych pędów. Pamiętajmy, że w przypadku tego rodzaju cięcia koniecznym jest wnikliwe zdezynfekowanie sekatora po zakończeniu zabiegu, a niejednokrotnie także spalenie ściętych elementów. 

Shinseiki podobnie jak większość odmian innych drzew owocowych wymaga nie tylko wspomnianego przycinania sanitarnego, ale i regularnych cięć o charakterze okresowym. Zabieg przeprowadzony po raz pierwszy przywraca sadzonce utraconą wcześniej równowagę pomiędzy jej częścią nadziemną, a systemem korzeniowym i pozwala jej lepiej zaaklimatyzować się w nowym miejscu, z kolei dokonywany regularnie w kolejnych latach umożliwia uformowanie korony i w wyraźnym stopniu wspomaga jakość owocowania. W okresie pierwszej wiosny od posadzenia (zarówno w przypadku nasadzeń jesiennych jak i wiosennych) jeśli grusza nie zdążyła wypuścić jeszcze pędów bocznych, skracamy jej przewodnik na wysokości 80-90 cm nad powierzchnią ziemi. Jeśli z kolei sadzonka posiada już pierwsze rozgałęzienia, obcinamy jej pędy o około 1/3 ich długości, usuwając jednocześnie wszystkie chore i uszkodzone gałęzie oraz te, rosnące w sposób nieprawidłowy w stosunku do przewodnika. Po uformowaniu korony gruszy ograniczamy przycinanie wyłącznie do okresowych cięć prześwietlających i sanitarnych. Pamiętajmy ponadto, że zabieg przeprowadzamy jedynie w trakcie suchych i pogodnych dni, a rany powstałe w wyniku przycinania każdorazowo zabezpieczamy z użyciem maści ogrodniczej. 

Zastosowanie

Shinseiki jest odmianą wysoce deserową, a jej owoce chętnie wykorzystywane są w surowej konsumpcji, jako dodatek do rozmaitych ciast, deserów i potraw, a także w produkcji soków, kompotów, dżemów, marmolad i alkoholi. Ze względu na niskie wymagania i walory estetyczne drzewo spotykane jest najczęściej w przydomowych ogrodach i amatorskich sadach, ale z powodzeniem znajduje zastosowanie także w uprawach produkcyjno-towarowych. 

Odmiana: deserowa

Dojrzałość zbiorcza: przełom końca sierpnia i początku września

Dojrzałość konsumpcyjna: zaraz po zerwaniu

Przechowywanie: 3 miesiące

Pochodzenie: Japonia

Nazwa łacińska: Pyrus pyrifolia Shinseiki 

ang. Asian Shinseiki Pear

czeski Asijská hruška, Shinseiki 

irl. Piorra na hÁise, Shinseiki 

litewski Azijos kriaušė, Shinseiki 

łot. Āzijas bumbieris, Shinseiki 

niem. Asiatische Birne, Shinseiki 

norw. Asiatisk pære, Shinseiki 

ros. Азиатская груша, Синсейки

słow. Ázijská hruška, Shinseiki 

ukr. Азіатська груша, Синсейки