Brzoskwinia Inka Samopylna Start Pack

Brzoskwinia Inka

Inka to średnio-wczesna, polska odmiana brzoskwini, wyselekcjonowana w 1972 roku w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Ze względu na swoje właściwości brzoskwinia rekomendowana jest zarówno uprawie amatorskiej jak i towarowej. 

Charakterystyka

Inka, wpisana do rejestru odmian w 1994 roku, wykorzystywana jest obecnie w szczególności jako drzewo o charakterze deserowo-przetwórczym i na obszarze Polski cieszy się w tych sektorach wysoką popularnością. Brzoskwinia rośnie intensywnie, tworząc kulistą, stosunkowo regularną koronę o średniej grubości pędach, wyrastających pod szerokimi kątami. Jej uprawa zwykle nie niesie ze sobą konieczności stosowania chemicznych środków ochrony roślin; Inka wykazuje wysoką odporność na mróz i średnią wrażliwość na większość chorób. 

Odmiana wchodzi w okres kwitnienia w kwietniu, wydając na świat duże lub bardzo duże pąki o różowej barwie i subtelnym, przyjemnym zapachu. Kilka miesięcy później rodzi smaczne, deserowe owoce, których dojrzałość zbiorcza wypada w połowie sierpnia.

Owoce

Drzewo regularnie i obficie wydaje na świat duże lub bardzo duże owoce, pokryte ciemno żółtą skórką, która w 40-60 % obmyta jest czerwonym, kropkowanym rumieńcem. Skryty pod nią kremowy, żółty miąższ cechuje się soczystą konsystencją i słodko-kwaskowatym smakiem, a pestki w nim zawarte z łatwością oddzielają się od owocu. 

Brzoskwinie Inki zawierają w sobie bogactwo licznych składników odżywczych i wartościowych dla organizmu związków. Owoce te stanowią doskonałe źródło fosforu, magnezu i potasu, a także witamin A, C oraz witamin z grupy B. Wszystkie substancje, na jakie składa się brzoskwinia usuwają szkodliwe środki przemiany materii, wykazują działanie bakteriobójcze i antynowotworowe, a ich właściwości powszechnie wykorzystywane są w leczeniu cukrzycy typu II oraz chorób układu krwionośnego. Ich spożycie rekomendowane jest ponadto kobietom w ciąży i wegetarianom. 

Zapylacze

Inka pozostaje samopylna i do prawidłowego owocowania nie wymaga obecności zapylaczy. 

Pielęgnacja i wymagania

Uprawa Inki nie należy do wymagających, ale ze względu na umiarkowaną odporność jej pąków na przemarzanie warto zapewnić drzewu odpowiednie zabezpieczenie na przełomie marca i kwietnia. W tym celu okrywamy brzoskwinię z użyciem np. papieru falistego, maty trzcinowej lub agrotkaniny. 

Odmiana preferuje żyzne i głębokie podłoża (piaszczysto gliniaste, gliniaste oraz próchniczne) oraz ciepłe i słoneczne, możliwie osłonięte od wiatru stanowiska o umiarkowanym poziomie wilgotności. Przed posadzeniem sadzonki w ziemi glebę należy bardzo wnikliwie odchwaścić ze szczególnym uwzględnieniem chwastów stałych (mechanicznie lub za pomocą tzw. herbicydów) i przekopać, a w razie potrzeby także odpowiednio użyźnić lub w całości wymienić. Warto również upewnić się, że dołek przygotowany pod jej uprawę jest wystarczająco duży, aby korzenie młodej brzoskwini nie ulegały zawijaniu w trakcie rozwoju. 

Najlepszą porą na sadzenie większości odmian drzew owocowych jest wiosna oraz jesień (nie później niż do końca października). Niezależnie od terminu sadzenia zaraz po umiejscowieniu młodej brzoskwini w ziemi będzie ona potrzebowała obfitego podlania. Pamiętajmy, że drzewa posadzone w okresie jesiennym będą wymagały znacznie mniejszej ilości wody niż te, sadzone w innych okresach. W celu ułatwienia procederu nawadniania warto wykopać wokół brzoskwini misę, która skutecznie zapobiegnie rozlewaniu się wody na boki.  

Rozstawa sadzenia w sadach: 2-3 m X 4-4,5 m = ok. 741-1 250szt./ha.

Istotnym i całkowicie nieodzownym zabiegiem pielęgnacyjnym w uprawie Inki jest coroczne przycinanie. Zabieg wykonywany po raz pierwszy ma na celu przywrócić zachwianą wcześniej równowagę pomiędzy częścią nadziemną, a systemem korzeniowym drzewa. Cięcie w następnych latach pozwala właściwie uformować koronę, z kolei po jej ukształtowaniu, skutecznie wzmacnia owocowanie zarówno pod względem jakości jak i liczby plonów.  

Wbrew pozorom i w przeciwieństwie do większości innych odmian drzew owocowych, sadzonka brzoskwini wymaga bardzo intensywnego cięcia; usuwamy wszystkie pędy, pozostawiając jedynie kilka centymetrów od przewodnika, a sam przewodnik obcinamy na wysokości 120-140 cm nad podłożem. W kolejnych latach sposób cięcia formułującego koronę uzależniony jest od preferowanego jej kształtu; w zależności od wyboru korona może przyjmować np. pokrój osiowy, wrzecionowy, stożkowy, wachlarzowy lub krzaczasty - każdy typ przycinamy zgodnie z indywidualnymi standardami (najmniej wymagającą i najczęściej wybieraną przez amatorów jest korona o niemal naturalnej formie). Po jej ukształtowaniu przeprowadzamy już wyłącznie cięcia prześwietlające i sanitarne, usuwając w tym celu chore, uszkodzone i zasuszone pędy, a także wszystkie te, rosnące pod kątem ostrym w stosunku do przewodnika. Każdorazowe przycinanie wymaga zabezpieczenia powstałych w jego wyniku ran z użyciem maści ogrodniczej.  

Zastosowanie 

Brzoskwinia należy do grupy drzew deserowo-przetwórczych, a jej owoce doskonale sprawdzają się między innymi w produkcji rozmaitych soków, dżemów, marmolad, kompotów, a także jako składnik licznych deserów, ciast i potraw. Plony Inki nadają się również do surowej konsumpcji, a sama odmiana polecana jest zarówno uprawom amatorskim jak i towarowym. 

Odmiana: średnio-wczesna

Dojrzałość zbiorcza: druga połowa sierpnia

Dojrzałość konsumpcyjna: zaraz po dokonaniu zbiorów

Okres przechowywania: do 3 tygodni w chłodni

Pochodzenie: Polska

Nazwa łacińska: Prunus persica “Inka”

ang. Peach, Inka

czeski Broskev, Inka

irl. Peach, Inka

litewski Persikas, Inka

łot. Persiks, Inka

niem. Pfirsich, Inka

norw. Peach, Inka

ros. Инка персик

słow. Broskyňa, Inka

ukr. Інка персик